Τι είναι ο έρπης των γεννητικών οργάνων;

Πρόκειται για σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που προκαλείται από τους ιούς απλού έρπη τύπου 1 και 2 (HSV-1 και HSV-2). 

Πώς μεταδίδεται ο έρπης των γεννητικών οργάνων;

Μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής οποιουδήποτε τύπου με άτομο που έχει τη νόσο. Ειδικότερα, μεταδίδεται μέσω επαφής με ερπητική βλάβη στο δέρμα, με το σάλιο (όταν υπάρχει επιχείλιος έρπης) και με τις εκκρίσεις των γεννητικών οργάνων. Σπάνια, ο έρπης μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και όταν δεν υπάρχει ορατή βλάβη στο δέρμα. Ωστόσο, δε μεταδίδεται από τουαλέτες, κλινοσκεπάσματα, πετσέτες ή πισίνες.

Πώς μπορεί να μειωθεί η πιθανότητα μετάδοσης του έρπη των γεννητικών οργάνων;

Εάν ο ένας εκ των δύο συντρόφων έχει ιστορικό έρπη γεννητικών οργάνων, οι πιθανότητες να μεταδοθεί μειώνονται όταν αποφεύγεται η επαφή στη φάση που έχει συμπτώματα ενεργού λοίμωξης. H σωστή χρήση του προφυλακτικού κατά την επαφή βοηθάει στον περιορισμό της μετάδοσης. Βέβαια, ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από περιοχές που είτε δεν καλύπτονται από το προφυλακτικό.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Συνήθως η πρώτη λοίμωξη με τον ερπητοϊό εκδηλώνεται με επώδυνες φυσαλίδες στη γεννητική περιοχή , οι οποίες σπάζουν , δημιουργούν κρούστα και υποχωρούν σε περίπου μία εβδομάδα. Ίσως συνυπάρχει διόγκωση και πόνος σε λεμφαδένες της περιοχής. Η λοίμωξη συχνά υποτροπιάζει, σε απρόβλεπτο χρόνο, συνήθως χωρίς ή με πολύ ήπια συμπτώματα. Ο ιός παραμένει δια βίου στο σώμα , όμως ενίοτε οι υποτροπές μειώνονται με το χρόνο.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση είναι κλινική, ωστόσο, κάποιες φορές μπορεί να επιβεβαιωθεί με εξέταση υγρού από τις φυσαλίδες ή /και αιματολογική εξέταση για αντισώματα στον ερπητοϊό.

Επιτρέπεται η σεξουαλική επαφή;

Η πιθανότητα μετάδοσης του ιού είναι μεγάλη όταν υπάρχουν συμπτώματα ενεργού λοίμωξης. Σπάνια, μετάδοση μπορεί να συμβεί και όταν το άτομο δεν έχει ενεργό έρπητα. Καλό είναι να χρησιμοποείτε προφυλακτικό, καθότι μπορεί να μειώσει την πιθανότητα μετάδοσης.

Ποια είναι η θεραπεία του έρπη γεννητικών οργάνων;

Σε εκτεταμένες περιπτώσεις, η λοίμωξη από τον ερπητοϊό θεραπεύεται με τη χρήση αντιικών φαρμάκων που μειώνουν την ένταση και χρονική διάρκεια της, καθώς και με την ταυτόχρονη χορήγηση τοπικής αγωγής. Σε ήπιες περιπτώσεις, μόνο η τοπική αγωγή αρκεί για ανακούφιση από τα συμπτώματα. Στη περίπτωση πολύ συχνών υποτροπών (πάνω από 5-6/ χρόνο), ο δερματολόγος μπορεί να προτείνει κατασταλτική θεραπεία όπου ο ασθενής λαμβάνει καθημερινά μικρή δόση αντιερπητικού φαρμάκου για αρκετούς μήνες.